یک زندگی، یک استایل

بایدها و نبایدها، دوست دارم ها و ندارم ها، گفتنی ها و نگفتنی های مربوط به یک سبک زندگی

یک زندگی، یک استایل

بایدها و نبایدها، دوست دارم ها و ندارم ها، گفتنی ها و نگفتنی های مربوط به یک سبک زندگی

In My Dream


In my dreams, there is almost the same square every time-and it is a real one- I go toward the sun, it's rising or setting. I can see the sky in orange and blue.
I go along the street toward my sun city.
 
I hop and jump. And between each jump I almost fly...
I wanna be in my dreams.
I'm sick of this reality.


p.s. It's a while I'm not having my dream...

برای انسان های تخص


با یک جمله تمام اطافیانتان را دعا کنید:

«خدایا! مرا آدم کن»




پ.ن. عنوان را دوباره ببینید!

پس از من چه خواهی کرد؟


اعتراف می کنم؛

بارها مرگ خود را تصور کرده ام و در سوگ خویش اشک ریخته ام. به جای خودم و به جای دیگران.


اعتراف می کنم-شماره 007

اعتراف می کنم؛


                 بوسه بر مُهر را دوست دارم.

اعتراف می کنم-شماره 006



اعتراف می کنم؛


دانه ی کاموای بافتنی که از روی یک میل به روی میل دیگر می سُرد، دلم می رود. انگار واقعا این کار را دوست دارم. با بافتن، ذوق می کنم.




پ.ن.1. می توانم ساعت ها بی وقفه ادامه بدهم، ببافم و ببافم و ببافم...

پ.ن.2. بالاخره بخشی از هارمونی موزیک درونم را یافتم



پست مرتبط: faces in the crowd


faces in the crowd



با اینکه هر فیلم خوبی، در بیننده هم ذات پنداری را بر می انگیزد، اما فکر می کنم براستی تا حدودی دچار بیماری ای هستم که شخص اول این فیلم بدان دچار شد!



پ.ن.1. فیلم را ببینید.


پ.ن.2. عنوان فیلم همان عنوان پست است.


پ.ن.3. راه چاره اش را هم از قبل می دانم! در فیلم هم بدان اشاره می شود، تلاش برای بخاطر سپاری هر چهره با نکات برجسته و متمایزی که در خود دارد. مثل خال، لک، بینی بزرگ، پیشانی بلند و ...


پ.ن.4. برای عملی کردن راه چاره باید بیشتر تمرکز و تمرین کنم!


پ.ن.5. هر طور که بشود، نگذار موسیقی درونت خاموش شود -- از دیالوگ متن فیلم

اعتراف می کنم-شماره 005



اعتراف می کنم؛


آواز جیغ مانند مرغان دریایی به گوشم خوشآیند است.





پ.ن. شاید چون تداعی می کنند که خود دریا چقدر ساکت است.

chosen



حس خوبی دارد؛ وقتی به یاد می آوری که از بین آن همه، تویی که انتخاب شده ای.


اعتراف می کنم - شماره 004

اعتراف می کنم؛


هنوز مسئولیت پذیری لازم برای زندگی مشترک را ندارم.






پ.ن.1. باید بیشتر از اینها به او و نیـــــــازهایش توجه کنم.

پ.ن.2. فراموش کردم برایش چای بریزم، با اینکه می دانستم بعد از غذا حتما چای می نوشد

پ.ن.3. انقدر خجالتی هست که خودش چای نخواهد.

پ.ن.4. باید بیشتر تلاش کنم


پست مرتبط: عشق یعنی نان داغ صبحانه ، برای بانوان